Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στην εκπομπή “Τελεία και Παύλα” (13:00 – 14:00) με τους Μαρίνα Παπαδημητρίου και Γιώργο Σαράφη στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ open


24/05/2016













Μαρίνα Παπαδημητρίου: Αγαπητοί ακροατές, γεια σας. Είναι το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERT OPEN στους 106,7 FM για την Αττική, μας ακούτε και διαδικτυακά στη γνωστή διεύθυνση www.ertopen.com. Το πρόγραμμά μας ακόμη μεταδίδεται σε εικοσιτετράωρη βάση από το ραδιοφωνικό σταθμό του Σωματείου Εργαζόμενων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία και καλύπτει τη Φωκίδα, τη Φθιώτιδα και τη Βόρεια Πελοπόννησο. Και, επίσης, το πρόγραμμά μας αναμεταδίδεται και από το Εργατικό Κέντρο Εύβοιας στους 96,5 από τη 1 μετά το μεσημέρι ως τις 7 το απόγευμα. Στη ρύθμιση του ήχου σήμερα είναι ο Νίκος Αντωνόπουλος, στην παραγωγή της εκπομπής η Δώρα Κωνσταντέλια.

Πρέπει, αγαπητοί ακροατές, να μένουμε ευχαριστημένοι από το ό,τι μας προσφέρουν όσα μέσα διανοητικής χειραγώγησης προσπαθούν τόσα χρόνια να παρουσιάσουν κατά κύριο λόγο αντεστραμμένη την πραγματικότητα; Όπως λέει ο λαός μας, «το άσπρο, μαύρο»;
Βασικό στοιχείο της Δημοκρατίας είναι η πολυμορφία των απόψεων. Έτσι, λοιπόν, αποφασίσαμε να κάνουμε αυτήν την εκπομπή με καλεσμένους αυτούς, κυρίως, που έχουν διαφορετική άποψη από την κρατούσα. Καλεσμένη σήμερα είναι η προηγούμενη Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, η κυρία

Ζωή Κωνσταντοπούλου που έχουμε τη χαρά να τη φιλοξενούμε εδώ στο στούντιο της ERT OPEN.

Γιώργος Σαράφης: Κυρία Κωνσταντοπούλου, γεια σας κι από μένα. Και μπαίνουμε αμέσως στην πρώτη ερώτηση.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν θεωρώ ότι έχω αντίθετη άποψη από την κρατούσα. Έχω αντίθετη άποψη από την άποψη των κρατούντων. Και η άποψη των κρατούντων δεν είναι κατ’ ανάγκη η κρατούσα άποψη. Νομίζω ότι, στη συγκεκριμένη συγκυρία, η άποψη των κρατούντων είναι μια άκρως μειοψηφική άποψη, σε πλήρη δυσαρμονία με την κοινωνία.

Γιώργος Σαράφης: Η πρώτη ερώτηση: Υπηρετεί η παρούσα Βουλή τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Βουλή που ουσιαστικά κατασκευάστηκε μέσα από το πραξικόπημα του καλοκαιριού, είναι μια Βουλή σύμφωνα με τις επιθυμίες των δανειστών. Οι δανειστές, με τους εδώ επιτετραμμένους τους, με πρώτους συνομιλούντες και συνομιλητές τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποφάσισαν να διαλύσουν τη Βουλή που είχε αναδειχθεί το Γενάρη του ’15, με σαφή αντιμνημονιακή εντολή. Τη Βουλή, δηλαδή, η οποία ξεκίνησε το Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους, ανέδειξε και αναβάθμισε τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, ανέσυρε πολύ σοβαρές υποθέσεις οικονομικών σκανδάλων και διαπλοκής, όπως το σκάνδαλο Siemens και το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ, δημιούργησε Εξεταστική Επιτροπή για τις ευθύνες που αφορούν την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνια. Αυτή τη Βουλή δεν την ήθελαν οι δανειστές, δεν την ήθελαν και οι κρατούντες. Και θέλησαν να φτιάξουν μια άλλη Βουλή, το είπαν πολύ καθαρά ότι ήθελαν μια «σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία», η οποία να επικυρώνει τα μνημονιακά κελεύσματα. Αυτή τη Βουλή, λοιπόν, πέτυχαν μέσα από τις αιφνιδιαστικές και αντισυνταγματικές διαδικασίες που εκκινήθηκαν στα τέλη του Αυγούστου, μέσα από εκλογές, στις οποίες καταγράφηκε η μεγαλύτερη αποχή όλων των εποχών, 50% σχεδόν αποχή. Και, βέβαια, ξέρετε πολύ καλά ότι η αποτύπωση της σημερινής Βουλής δεν εκπροσωπεί ούτε το 50%, ούτε το μισό, δηλαδή, του ενεργού πληθυσμού και των εκλογέων: είναι μια Βουλή η οποία επικυρώνει Μνημόνια, είναι μία Βουλή όργανο των δανειστών, δεν λειτουργεί στο πνεύμα του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως ορίζεται από το Σύνταγμα, και είναι και μια Βουλή η οποία, προχθές μόλις, εκχώρησε συνολικά την κοινοβουλευτική λειτουργία σε ένα αυτόματο σύστημα πολιτειακής προσαρμογής: είναι μια ανατριχιαστική σύλληψη αυτός ο «Κόφτης», που, στην πραγματικότητα, ακυρώνει κάθε έννοια δημοκρατικής λειτουργίας.

Μαρίνα Παπαδημητρίου: Επομένως, κυρία Κωνσταντοπούλου, η εθνική κυριαρχία πρέπει να επανακτηθεί από την ελληνική πολιτεία. Με ποιόν τρόπο θα δημιουργηθεί ένα νέο πολιτικό σύστημα στη θέση του σημερινού που σάπισε, αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τη χώρα και την οδηγεί σε μεγάλες περιπέτειες;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η εθνική, λαϊκή, δημοκρατική κυριαρχία πρέπει να ανακτηθεί από το λαό. Ο λαός είναι ο φορέας και το υποκείμενο της Δημοκρατίας και πρέπει ο λαός να ενεργοποιηθεί σε αυτήν την πάρα πολύ δύσκολη και σκοτεινή συγκυρία: πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί, που είναι μια ευθύνη διεκδίκησης και αντίστασης. Είναι η ευθύνη που καταγράφεται στο ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματός μας στο άρθρο 120, στο παλιό 1-1-4, το οποίο με έναν πάντοτε συγκινητικό για μένα τρόπο, κι όπως ξέρω για τους περισσότερους ανθρώπους, ορίζει ότι η πίστη Πατρίδα και τη Δημοκρατία είναι θεμελιώδες δικαίωμα όλων των Ελλήνων και ότι η τήρηση του Συντάγματος, δηλαδή η διαφύλαξη της Δημοκρατίας, επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε προσπαθεί να το καταλύσει με τη βία. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια βίαιη κατάλυση του Συντάγματος και της δημοκρατικής λειτουργίας και ενεργοποιείται το δικαίωμα και το καθήκον αντίστασης των πολιτών, ενεργοποιείται το δικαίωμα αλλά και το καθήκον ανυπακοής, κοινωνικής και πολιτικής, απέναντι σε μέτρα και κελεύσματα τα οποία εξαϋλώνουν τη Δημοκρατία, εξουθενώνουν την κοινωνία και τελικώς εκμηδενίζουν την ανθρώπινη ζωή.

Γιώργος Σαράφης: Στο «μηχανισμό παραγωγής επιχειρημάτων» της Κυβέρνησης κυριαρχεί η εξής αφήγηση: η Αριστερά εδώ κι έναν αιώνα ηττάται συνεχώς στις μεγάλες αναμετρήσεις στην αντιπαράθεσή της με την Άρχουσα Τάξη. Τώρα που κάποιος από την πλευρά της κατέκτησε δημοκρατικά το αξίωμα του Πρωθυπουργού, σας πειράζει; Η απάντηση, βέβαια, είναι εύλογη. Μέχρι τώρα η Αριστερά έδινε μάχες και τις έχανε λόγω του συσχετισμού δύναμης: δικτατορία Πάγκαλου, δικτατορία Μεταξά, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος, δικτατορία 21ης Απριλίου. Μόνο που σηκωνόταν ξανά μετά από κάθε μάχη και προετοιμαζόταν για την επόμενη. Ποτέ, ακόμη και στις πιο αντίξοες γι’ αυτήν συνθήκες, δεν προσχώρησε στο στρατόπεδο του αντιπάλου. Πλήρωσε με πολύ αίμα την εμμονή της στα ιδανικά της. Πάντοτε, όμως, ήταν έτοιμη για καινούργιους αγώνες. Κοινώς, δεν το έβαζε κάτω. Σήμερα, όμως, η ηγεσία ενός μεγάλου τμήματός της προσχώρησε τουλάχιστον εξ αντικειμένου στο στρατόπεδο του κοινωνικού και πολιτικού αντιπάλου. Αυτό συνιστά ποιοτική διαφορά καθοριστικής σημασίας. Σε ποιες βάσεις πρέπει να αναδιοργανωθεί η Αριστερά, ώστε να αντιμετωπίσει νικηφόρα τις καινούριες αντιπαραθέσεις και μάχες που έρχονται;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να σας πω, κατ’ αρχάς, ότι μου άρεσε πολύ η διατύπωσή σας «ο μηχανισμός παραγωγής επιχειρημάτων». Είναι πράγματι μία Γκεμπελική λειτουργία αυτή, την οποία και παρατηρούμε και υφιστάμεθα. Την είδαμε να εκτυλίσσεται σε όλη την προηγούμενη περίοδο, στην περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά και, πλέον, την παρατηρούμε να διανθίζεται και να εμπλουτίζεται από πλευράς των σήμερα κρατούντων. Θα σας πω με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια ότι εγώ δεν αναγνωρίζω καμμία Αριστερά στην σημερινή διακυβέρνηση. Δεν έχει καμμία σχέση με την Αριστερά αυτός ο καθεστωτισμός. Δεν έχει καμμία σχέση με την Αριστερά αυτή η εκδικητική και καταδιωκτική λειτουργία απέναντι σε οποιονδήποτε αντιστέκεται και διατυπώνει και αρθρώνει λόγο αντίστασης και ανυπακοής ή, έστω, κριτική. Δεν έχει καμμία σχέση με την Αριστερά αυτός ο άκρατος νεποτισμός, αυτή η παρεοκρατία: να έχουν αποκατασταθεί οι φίλοι, συγγενείς ανεξαρτήτως προσόντων, ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας, ανεξαρτήτως ικανοτήτων και δυνατοτήτων.
Δεν αντιπροσωπεύει την Αριστερά όλο το πλαίσιο αυτών των Μνημονίων, ένα νεοφιλελεύθερο, ένα άκρως νεοφιλελεύθερο πλαίσιο. Δεν έχει καμμία σχέση με την Αριστερά αυτή η ανατριχιαστική συμφωνία η οποία υπεγράφη από τον κύριο Τσίπρα για το προσφυγικό, μία συμφωνία που μας πάει αιώνες πίσω, αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως αντικείμενα και εγκαθιδρύει ένα νέο δουλεμπόριο.
Τέλος, θα σας έλεγα ότι δεν έχει καμμία σχέση με την Αριστερά, με τους αγώνες και την αγωνιστικότητα που διαποτίζει τη διαδρομή της Αριστεράς στην ιστορία, αυτή η εθελόδουλη στάση, η ετσιθελική απόπειρα επιβολής της θεωρίας της έλλειψης εναλλακτικής, της αυτοακύρωσης και της δικαίωσης όλων όσων ήταν απέναντί μας όλον αυτόν τον καιρό.

Η απάντησή μου στο ερώτημά σας «Πώς θα ανασυγκροτηθεί η Αριστερά» είναι στη δική μου συνείδηση αυτονόητη: η Αριστερά θα ανασυγκροτηθεί μέσα από την κοινωνία και μέσα στην κοινωνία, σε πλήρη συνάφεια, σε σύμπραξη και αρμονία με τις ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις. Όχι με θεωρητικούς ελιτισμούς αλλά σε μία πραγματική συμμαχία με τους ζωντανούς ανθρώπους. Γι’ αυτό το λόγο και πιστεύω βαθιά ότι η δικαίωση της Αριστεράς, η ανασυγκρότηση της Αριστεράς δεν είναι ζήτημα διακήρυξης. Δεν είναι ζήτημα να σηκώσουμε τη σημαία της Αριστεράς, ούτε να διεκδικεί όποιος θεωρεί τον εαυτό του αριστερό, αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός, να διεκδικεί να δικαιωθεί επικαλούμενος ένα ηθικό πλεονέκτημα το οποίο έχει ακυρωθεί. Έχει ακυρωθεί το ηθικό πλεονέκτημα από τις συμπεριφορές ακριβώς αυτών των ανθρώπων που προέρχονταν από τους κόλπους της Αριστεράς και συμπεριφέρθηκαν κατ’ αυτόν τον προδοτικό τρόπο. Για μένα, λοιπόν, η Αριστερά θα υπάρξει μόνο εάν συνδράμει και συμπράξει στην ανασυγκρότηση της κοινωνίας, στη άμυνα της κοινωνίας, στην απελευθέρωση της πατρίδας και στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Και, προσωπικά, γι’ αυτά θα εργαστώ με όλες μου τις δυνάμεις.


Διαβάστε περισσότερα εδώ:www.plefsieleftherias.gr/i-zoi-konstantopoulou-stin-ekpobi-telia-ke-pavla-1300-1400-me-tous-marina-papadimitriou-ke-giorgo-sarafi-sto-radiofono-tis-ert-open/#more-4082

Σχόλια