13/06/2016
Σπύρος Λάτσας: Κύριες και κύριοι, καλησπέρα σας. Είμαστε εδώ στο “ENA CHANNEL”. Έκτακτη εκπομπή σήμερα. Δεν είναι το “Παρά Πέντε” που παρακολουθείτε κάθε Παρασκευή βράδυ, αλλά είναι μια έκτακτη εκπομπή, το “ΕΝΑ LIVE”. Βρισκόμαστε εδώ γιατί έχουμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε εδώ στην Καβάλα, και γενικότερα, στο Κανάλι αυτή την στιγμή, την πρώην πρόεδρο της Βουλής, την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου. Πρόεδρος, βέβαια, της παράταξης “Πλεύση Ελευθερίας”, του κόμματος “Πλεύση Ελευθερίας”. Την ευχαριστώ πάρα πολύ που αποδέχθηκε την πρόσκληση. Βρίσκεται εδώ και, ειλικρινά, χαίρομαι γιατί θεωρώ ότι θα κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα. Καλώς ήρθατε, κυρία Πρόεδρε. Καλώς σας δεχτήκαμε εδώ. Και να είστε πάντα καλά.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλώς σας βρήκα. Να είστε κι εσείς καλά και είναι μεγάλη χαρά που βρίσκομαι εδώ.
Σπύρος Λάτσας: Να είστε καλά. Να ξεκινήσουμε λίγο με τα σημερινά. Ήρθατε εδώ στη Καβάλα, κάνετε μια περιοδεία, που εντάσσεται αυτή; Στο πλαίσιο των γενικών περιοδειών ή ξεκινάτε κάτι καινούριο; Ξεκινάτε ένα πρόγραμμα στην Περιφέρεια και ξεκινάτε από την Ανατολική Μακεδονία; ‘Η, γενικά, υπήρχε κάποιος λόγος που ήρθατε συγκεκριμένως εδώ;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Υπάρχει πάντοτε λόγος για να ερχόμαστε εδώ, και υπάρχει πάντοτε λόγος για να βρισκόμαστε δίπλα στους πολίτες αυτής της χώρας, δίπλα στην κοινωνία, δίπλα σε έναν λαό που αγωνίζεται. Πριν από ενάμιση μήνα, σχεδόν δύο μήνες, κάναμε την αρχή για αυτή την προσπάθεια, για αυτή τη μάχη, που συγκροτεί η “Πλεύση Ελευθερίας”. Η “Πλεύση Ελευθερίας” δεν είναι ένα παραδοσιακό κόμμα, είναι ένα κόμμα-κίνημα, που γεννιέται και ενσαρκώνεται μέσα από την κοινωνία. Και τότε είπα, υποσχέθηκα, ότι η “Πλεύση Ελευθερίας”θα βρεθεί σε κάθε γωνιά της επικράτειας αλλά και στο εξωτερικό, σε κάθε κοιτίδα την Ομογένειας. Και αμέσως, από την τρίτη ημέρα μετά την εναρκτήρια διαδικασία, που έγινε στο θέατρο “Χυτήριο” στην Αθήνα, ξεκίνησαν εξορμήσεις, περιοδείες, σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Σήμερα είμαστε στην Καβάλα, το βράδυ και αύριο στην Δράμα. Εδώ θα επανέλθουμε. Δεν θα γλιτώσετε από εμάς εύκολα. Οι εξορμήσεις αυτές και η παρουσία μου εδώ, έχουν την έννοια μιας έμπρακτης υλοποίησης της δέσμευσης να φτιάξουμε μαζί αυτό το νέο κόμμα-κίνημα και να ξεκινήσουμε μαζί αυτήν τη μάχη που πρέπει να δοθεί για το λαό και την πατρίδα μας. Αυτήν την μάχη ανάκτησης της ελευθερίας μας και αποκατάστασης της Δημοκρατίας.
Σπύρος Λάτσας: Κυρία Κωνσταντοπούλου είναι γεγονός, και το λένε και οι αντίπαλοί σας, αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, οι πολιτικοί αντίπαλοι σας, ότι είχατε σταθερές θέσεις, είχατε σταθερή άποψη, και, τελικά, είσαστε κύριοι, πολιτικά πάντα εννοώ, ούτως ή άλλως είσαστε κυρίες και κύριοι, και σταθήκατε στο ύψος των περιστάσεων. Αποχωρήσατε γιατί διαφωνήσατε με μια σειρά από ζητήματα. Θέλω να ρωτήσω, η κοινωνία πώς το αντιμετωπίζει αυτό; Πώς το βλέπει αυτό; Δεδομένου ότι είναι μια πολύ δύσκολη συγκυρία, αν θέλετε, για το πολιτικό σκηνικό της χώρας, και το πολιτικό προσωπικό σε πολύ μεγάλο βαθμό, συγχωρέστε με που θα το πω, έχει απαξιωθεί.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κατ’ αρχάς να σας πω ότι δεν θεωρώ ότι αποχώρησα. Θεωρώ και πιστεύω και νομίζω απέδειξα, ότι έδωσα τη μάχη. Μια μάχη που έπρεπε να δοθεί. Υπάρχουν και άλλες μάχες που πρέπει να δοθούν. Και τις μάχες αυτές πρέπει να τις δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Νομίζω ότι είχε την ευκαιρία ο ελληνικός λαός, την προηγούμενη περίοδο, να δει δυο διαφορετικά παραδείγματα. Ένα παράδειγμα-υπόδειγμα και ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Το υπόδειγμα που κατά τη γνώμη μου πρέπει να συγκροτήσουμε, είναι το υπόδειγμα της συνέπειας, της αξιοπιστίας, της αξιοπρέπειας, της διεκδίκησης, της ανιδιοτέλειας.
Το παράδειγμα προς αποφυγήν, είναι το παράδειγμα της εξουσιολαγνείας, αυτής της άκρατης αγάπης για την εξουσία, που έκανε πρόσωπα κυβερνητικά να επιδίδονται σε ακραίο κυβερνητισμό, να ξεπουλούν τον λαό και την πατρίδα, μόνο και μόνο για να παραμείνουν στην εξουσία. Είναι σημαντικό να διαχωρίζουμε, λοιπόν, αυτά τα δυο. Το παράδειγμα προς αποφυγήν πρέπει να απαξιωθεί. Και σωστά απαξιώνεται. Και συμμερίζομαι απόλυτα την αγανάκτηση των πολιτών γιατί βιώνω την ίδια αγανάκτηση με τους συμπολίτες μου, για αυτήν την προδοσία που υπέστημεν. Το παράδειγμα-υπόδειγμα είναι η πρόκληση για όλους μας. Να αντεπεξέλθουμε στην ευθύνη και να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και στο ύψος του καθήκοντός μας. Όχι μόνο ως πολιτικοί. Κυρίως ως πολίτες. Γιατί πολιτικοί που δεν είναι πολίτες είναι έκπτωτοι. Ηθικά και πολιτικά.
Σπύρος Λάτσας: Είναι εύκολο αυτό; Υπάρχει ανταπόκριση στην κοινωνία, γενικώς, θα έλεγα; Και να σας ρωτήσω και γενικότερα με την προηγούμενη τοποθέτηση σας, απάντηση μάλλον, τι ήταν αυτό που άλλαξε τον κύριο Τσίπρα ξαφνικά, έτσι, και απ’ τον Γενάρη μέχρι τον Σεπτέμβρη, “τα είδαμε όλα”, αν μου επιτρέπετε την έκφραση, να το πω έτσι.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Το συμπέρασμα είναι οδυνηρό. Είναι οδυνηρό και για μένα, είναι οδυνηρό και για τους ανθρώπους που πίστεψαν και εμπιστεύθηκαν τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν άλλαξε. Απλώς δεν ήταν αυτό το οποίο πιστέψαμε και δεν πίστευε εκείνα τα οποία έλεγε. Δεν τα εννοούσε. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει πιθανότητα για τόσο ριζική μετάλλαξη οποιουδήποτε ανθρώπου. Δεν νομίζω ότι μπορεί ποτέ να πίστευε κανείς ειλικρινά στην προστασία της Δημόσιας Περιουσίας και σήμερα να τη ξεπουλάει μπιρ-παρά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιθανότητα να πίστευε κανείς ειλικρινά στον αγώνα ανατροπής των μνημονίων και σήμερα να προσυπογράφει μνημόνια με χέρια και με πόδια και να επαγγέλλεται ουσιαστικά την υλοποίηση των μνημονίων. Δεν υπάρχει πιθανότητα να θεωρείς τα θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα και τα εργασιακά δικαιώματα κόκκινη γραμμή και να αποδέχεσαι αυτήν την επέλαση στα κεκτημένα δικαιώματα και ελευθερίες και στις συνταγματικές εγγυήσει για την προστασία του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου. Νομίζω ότι υπήρξε μια κολοσσιαία εξαπάτηση. Γι’ αυτήν την εξαπάτηση πρέπει να λογοδοτήσουν οι υπαίτιοι, γιατί πάτησαν πάνω στην εμπιστοσύνη και στην ελπίδα ενός ολόκληρου λαού και, κυρίως, πάτησαν πάνω στην εμπιστοσύνη και στην ελπίδα που δόθηκε απλόχερα από τις νέες γενιές. Και αυτό είναι κάτι που αδυνατώ να το συγχωρήσω. Αισθάνομαι ότι δεν έχω το δικαίωμα να το συγχωρήσω. Και αισθάνομαι ότι δικαιούνται οι νέες γενιές πρώτα απ’ όλα να ζητήσουν τον λόγο και να ζητήσουν και την απόδοση Δικαιοσύνης για ένα έγκλημα που έγινε εις βάρος τους.
Σπύρος Λάτσας: Άρα λέτε ουσιαστικά ότι κάποια στιγμή αυτό θα συμβεί, κάποια στιγμή οι νέες γενιές θα απαιτήσουν αυτό, ή, τουλάχιστον, θέλετε να γίνει αυτό.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Λέω ότι θα συμβεί πολύ σύντομα, γιατί αυτό το οποίο γεννήθηκε το προηγούμενο διάστημα και αναπτερώθηκε τον προηγούμενο χρόνο και απογειώθηκε με το Δημοψήφισμα, που ήταν κορυφαία ιστορική στιγμή δημοκρατικού φρονήματος και Δημοκρατικής αντίστασης, θα ξαναθεριέψει. Δεν υπάρχει περίπτωση να καταλαγιάσει. Αυτό το ξέρουν και οι δανειστές-δυνάστες μας, το ξέρουν και οι κυβερνώντες. Γι’ αυτό προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στην εξουσία, αλλά και να απελπίσουν τον λαό, ακριβώς για να μην σηκωθεί στα πόδια του. Θεωρώ ότι είναι μάταιη αυτή η προσπάθεια. Θεωρώ ότι πολύ σύντομα δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν διότι σήμερα που έπρεπε να κρύβονται, ανερυθρίαστα περιφέρουν την κυβερνητική τους αλαζονεία, το κυβερνητικό τους σαρκίο και τα σακίδια τους εντός και εκτός του “Hilton” καταστρέφοντας την χώρα μας.
Σπύρος Λάτσας: Σας ρώτησα τι ήταν αυτό που άλλαξε. Μου είπατε δεν άλλαξε τίποτα, έτσι ήταν.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας λέω ότι δεν μπορώ να υιοθετήσω συμπεράσματα μετάλλαξης. Νομίζω ότι υπήρξε μια απάτη, δεν δέχομαι ότι μπορεί κανείς να αλλάξει, πολύ λιγότερο να αλλάξει μέσα σε δεκαεφτά ώρες. Υπάρχουν άνθρωποι που έδωσαν την ζωή τους, υπάρχουν άνθρωποι που έδωσαν την ελευθερία τους, την σωματική τους ακεραιότητα, βασανίστηκαν άγρια, και δεν υπέγραψαν, δεν πρόδωσαν, δεν παρέδωσαν. Συνεπώς δεν δέχομαι τα σενάρια μετάλλαξης.
Σπύρος Λάτσας: Γιατί το έκανε αυτό, κατά την άποψή σας, ο κύριος Τσίπρας εν προκειμένω;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Από αγάπη για την εξουσία.
Σπύρος Λάτσας: Από αγάπη για την εξουσία και μόνο αυτό, λέτε; Δεν βλέπετε κάτι άλλο από πίσω;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι πραγματικά απογοητευτικό και οδυνηρό αλλά, δυστυχώς, αυτό είναι αναπόδραστο συμπέρασμα.
Σπύρος Λάτσας: Εντάξει. Την εξουσία τώρα, να πάμε τώρα και λίγο στο πιο κοινωνικό, την εξουσία όλοι την θέλουνε αλλά κι εσεις είχατε μια άλλη πορεία, είχατε μια άλλη στάση.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι. Κοιτάξτε. Δεν συμφωνώ. Την εξουσία δεν την θέλουν όλοι και, κυρίως, την εξουσία δεν μπορείς να την αντιμετωπίζεις ως λάφυρο. Εξουσία σημαίνει ευθύνη και, κυρίως, σημαίνει ευθύνη απόδοσης της εξουσίας εκεί απ’ όπου πραγματικά προέρχεται. Στους πολίτες. Εάν η εξουσία αντιμετωπίζεται ως ένα λάφυρο κι ένα κτήμα των Κυβερνώντων είναι σίγουρο ότι αυτοί δεν δρουν ούτε υπέρ του δημοσίου συμφέροντος ούτε υπέρ του κοινωνικού συμφέροντος. Κι εδώ πια έχουμε έναν άκρατο και ακραίο κυβερνητισμό και μια ακραία κυβερνητική αλαζονεία και ασυδοσία. Τα παραδείγματα, αφενός μεν ασύστολων διορισμών “ημετέρων”, αλλά και τα παραδείγματα αμνήστευσης και ασυλίας σε Κυβερνητικά πρόσωπα για οικονομικά εγκλήματα είναι παραδείγματα ντροπής.
Διαβάστε περισσότερα εδώ:www.plefsieleftherias.gr/zoi-konstantopoulou-stin-ekpobi-ena-live-ton-spyro-latsa-sto-ena-channel-kavalas/#more-4214
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου