Ζωή Κωνσταντοπούλου:Τον Απρίλιο του 1941 η Αθήνα αρνήθηκε να «υποδεχθεί» τα ναζιστικά στρατεύματα.


11-4-2017










Τον Απρίλιο του 1941 η Αθήνα αρνήθηκε να «υποδεχθεί» τα ναζιστικά στρατεύματα. Οι Αθηναίοι έκλεισαν πόρτες και παράθυρα, δείχνοντας στον κατακτητή ότι είναι ανεπιθύμητος.

Ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε περισσότερο από όλους. Πλήρωσε το βαρύτερο φόρο αίματος. Και είχε αποφασιστική συμβολή στην τελική νίκη. Τον φετινό Απρίλιο, οι δυνάμεις της Νέο-Ολοκληρωτικής Ευρωπαϊκής Δεσποτείας, με προεξάρχουσα τη Γερμανία, θέλουν να πάρουν τη ρεβάνς. Με όχημα τον Πολιτισμό και με κάποιους πρόθυμους να ανοίγουν τις πύλες για να υποδεχθούν μετά Βαΐων και Κλάδων τα «στρατεύματα».

Ο θρασύς Πρόεδρος της Γερμανίας Στάινμαγερ ήρθε στη χώρα μας για να εγκαινιάσει την έκθεση Documenta 14, η οποία, με τα λεφτά των ελλήνων πολιτών (της ΕΡΤ, του Γεωπονικού Πανεπιστημίου κλπ) και χορηγούς Γερμανικούς Κολοσσούς (VolksWagen, Finanzgruppe) που εμπλέκονται σε μείζονα οικονομικά σκάνδαλα, εκθέτει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών έργα νοσταλγών του Χίτλερ και ετοιμάζεται να φιλοξενήσει την καλλιτεχνική δράση του χρωματισμού προβάτων με το γαλάζιο της πατρίδας μας. Ο Στάινμαγερ δήλωσε προκλητικά ότι το θέμα των Γερμανικών Οφειλών είναι «ηθικά ανοιχτό αλλά νομικά τελειωμένο για τη Γερμανία». Και ο «ομόλογός του» Παυλόπουλος έσπευσε να επιβεβαιώσει την υποταγή: «Δεν θα διεκδικήσουμε μονομερώς τις Γερμανικές οφειλές. Κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο» είπε και, στη συνέχεια, σαν να μην έτρεχε τίποτε, πήγε στο Μεσολόγγι, στον τόπο θυσίας των ηρώων που έδωσαν τη ζωή τους διεκδικώντας- όχι απλώς μονομερώς, αλλά πλήρως απομονωμένοι- την ελευθερία και γράφοντας μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του λαού μας.

Καθώς συμπληρώνονται 7 χρόνια Μνημονίων, το Κτήνος αποθρασύνεται. Διεκδικεί να περιδιαβαίνει στους τόπους Μνήμης και Θυσίας. Πάρκο Ελευθερίας, Μπλόκο Κοκκινιάς. Να εκπέμπει «ζωντανά» από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Και να εξαγοράζει την σιωπή των παραδομένων, με ψίχουλα που παρουσιάζονται ως γενναιοδωρία κι ευεργεσία: ΕΣΠΑ για Φεστιβάλ και δρόμους σε μια χώρα που την θέλουν Αποικία Χρέους αλλά και πεδίο επαναθεμελίωσης και αναμετάδοσης των μηνυμάτων του ολοκληρωτισμού.

Η Έκθεση Documenta ΔΕΝ είναι ένα πολιτιστικό γεγονός. Είναι μια ωμή απόβαση στη χώρα από εκείνους που διεκδικούν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που υποκριτικά είπε ο Στάινμάγερ: το ιστορικό ξέπλυμα και την ηθική νομιμοποίηση των εγκλημάτων του Τρίτου Ράιχ και την επανάληψή τους με άλλα μέσα. Δεν είναι μόνο η Γερμανία. Είναι ένα ολόκληρο γερμανοκρατούμενο κι εκφασισμένο σύστημα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και τα διαθέσιμα υποστηλώματα από όλα τα κράτη-μέλη. Το ότι επιλέγεται η χώρα μας κι ο λαός μας ως πρώτο θύμα και πρώτο πεδίο βολής είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία Αγώνα και Αντίστασης αυτού του μικρού και τόσο μεγάλου λαού. Όταν επί Κατοχής ζητήθηκε από τους Καλλιτέχνες του Εθνικού Θεάτρου να παίξουν έργα του γερμανικού ρεπερτορίου, εκείνοι απάντησαν: «Ευχαρίστως» και πρότειναν αντι-ναζιστικά, αντι-φασιστικά, αντι-χιτλερικά έργα. Δεν υποκλίθηκαν!

Σήμερα ζητούν το ανάλογο από τους Καλλιτέχνες. Και από τους πολίτες.

Εγώ είμαι με αυτούς που δεν υποκλίνονται. Γιατί είμαι από αυτούς που δεν υποκλίνονται.
Για κανένα λόγο και με κανένα αντίτιμο.

Ο καθένας πρέπει να διαλέξει. Αν θα είναι με αυτούς που κόβουν κορδέλες με τον κατακτητή, με αυτούς που ζητούν συγγνώμη για την Αντίσταση και διαβεβαιώνουν ότι δεν θα το ξανακάνουμε, με αυτούς που ευγνωμονούν για τη λεηλασία και την αρπαγή ή με αυτούς που θα ματαιώσουν τα σχέδιά τους. Σε όλα τα επίπεδα. Και με κάθε κόστος.


Πηγή:Ζωή Κωνσταντοπούλου

Σχόλια