9-7-2017
Πολλά ερωτήματα περιφέρονται τα τελευταία χρόνια... Πώς είναι δυνατόν ένας νέος άνθρωπος να δέχεται αυτά που επιβάλλονται από τις Κυβερνήσεις χωρίς να αντιδρά; Πώς είναι δυνατόν να επιλέγει την αδράνεια με τέτοια ευκολία; Και γιατί; Εφόσον η επιβάρυνση και η εξουθένωση των πολιτών είναι πολύ μεγαλύτερη από τα προηγούμενα χρόνια, για ποιο λόγο οι δράσεις έχουν μικρότερη απήχηση από όση είχαν παλιότερα; Γιατί ακόμη να μην ενεργοποιούνται, να μην δρουν αποφασιστικά και να μην στηρίζουν όλοι οι νέοι ανεξαιρέτως, ενέργειες διεκδίκησης μέγιστων αξιώσεων της χώρας;
(Τρανό παράδειγμα αποτελεί το θέμα του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους και το ζήτημα των Γερμανικών Οφειλών, των οποίων βέβαια οι δράσεις έχουν συμμετοχή, ωστόσο δεν ενεργοποιούνται όλοι. Αντιθέτως, μεγάλο ποσοστό της νέας γενιάς επαναπαύεται...) Άραγε, υπάρχουν νέοι άνθρωποι που να μην αγανακτούν με όλα όσα συμβαίνουν στην χώρα; Για ποιο λόγο λοιπόν, δεδομένης της τραγικής οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης, κάποιοι αφήνουν την τύχη τους σε ξένα χέρια;
Ας ξεκινήσουμε, εξετάζοντας αυτά που συμβαίνουν σήμερα, καθώς και μία ενδεχόμενη αλλαγή τους. Το μεγαλύτερο ποσοστό της νέας γενιάς (και εν γένει του πληθυσμού),σκοτώνει την ώρα ("σκοτώνει" κυριολεκτικά και μεταφορικά) παρακολουθώντας εθισμένη -στην πραγματικότητα, αποχαυνωμένη- αμφιλεγόμενα reality, τύπου Survivor και εθίζεται τόσο πολύ σε αυτά ,σε σημείο να μην ενδιαφέρεται για οτιδήποτε άλλο. Αποτέλεσμα αυτού του εθισμού είναι ο άνθρωπος να μένει αμέτοχος, να μην διεκδικεί όσα δικαιούται, να μην αντιστέκεται σε όλα όσα συμβαίνουν εναντίον του, να μην σκέφτεται, να μένει αποστασιοποιημένος και δέσμιος, όπως ακριβώς τον θέλουν οι άνθρωποι του καθεστώτος, οι οποίοι τον τρέφουν με αυτές τις εκπομπές για τον ίδιο λόγο.
"Πάμε να δούμε Survivor...Το αγώνισμα απόψε τι έπαθλο έχει;", άκουγα άναυδη... Όχι! Οι πραγματικοί Αγώνες είναι εκεί έξω. Πραγματικός Αγώνας είναι η αποτροπή πλειστηριασμών στα Ειρηνοδικεία. Πραγματικός Αγώνας είναι η διεκδίκηση αχειραγώγητης Δικαιοσύνης. Πραγματικός Αγώνας είναι η άρνηση υποταγής με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος. Πραγματικός Αγώνας είναι η Αντίσταση και η Ανυπακοή. Και το έπαθλο είναι η νίκη των πολιτών.
Οι Αγώνες δίνονται καθημερινά. Και έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από ένα παιχνίδι επιβίωσης, όπου κάποιος πηγαίνει με την θέληση του. Γιατί, το να χάσει κάποιος το σπίτι του ή να του κόψουν το ρεύμα, γίνεται αντίθετα με την θέληση του. Και όσοι παλεύουν για την υπεράσπιση αγαθών όπως η οικία, το ρεύμα και το νερό είναι οι πραγματικοί μαχητές. Το να φυλακίζονται αθώοι και να αποφυλακίζονται ένοχοι, επειδή η Δικαιοσύνη δεν λειτουργεί ανεξάρτητα, είναι αντίθετο με την θέληση των πολιτών. Και όσοι παλεύουν για ιδανικά όπως είναι η Δικαιοσύνη και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι οι πραγματικοί μαχητές.
Εάν το ενδιαφέρον για αυτά τα, μέγιστης σημασίας και αξίας, ζητήματα, ήταν ανάλογη με το ενδιαφέρον που δείχνει η πλειοψηφία των ανθρώπων στα ανόητα, ανώφελα, άχρηστα και χαμηλής νοημοσύνης reality, είναι βέβαιο ότι η κοινωνία μας θα ήταν καλύτερη.
Και το πιο λυπηρό και απογοητευτικό είναι ότι η νέα γενιά ,σε πολύ μεγάλο βαθμό εθίζεται σε αυτά τα reality. Οι Κυβερνήσεις μας αφαιρούν την ζωή μας, το μέλλον μας, μας βιάζουν, μας σκοτώνουν...Έχουμε το δικαίωμα να μένουμε αμέτοχοι; Να παραιτούμαστε; Δικαιολογείται κάποιος -ο οποιοσδήποτε- να εγκαταλείψει την ζωή του και να αδιαφορήσει για το μέλλον του, αλλά ακόμη και για το μέλλον των απογόνων του; Προφανώς, όχι! Εάν λοιπόν, από σήμερα ,η αδιαφορία για τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα αντικατασταθεί από το πραγματικό ενδιαφέρον και την ευαισθητοποίηση, τότε από την ίδια στιγμή η κοινωνία θα αρχίσει να βελτιώνεται.
Άρθρο 120/Παράγραφος 4 του Συντάγματος: Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια από τις Κυβερνήσεις και γενικότερα το μνημονιακό καθεστώς και κατεστημένο, είναι η πλήρης κατάλυση του Συντάγματος και της Δημοκρατίας. Το παραπάνω άρθρο του Συντάγματος είναι καθήκον που φέρει κυρίως η νέα γενιά, εάν θέλει να ζήσει ελεύθερη με αξιοπρέπεια σε ένα Κράτος Δικαίου, που θα λειτουργεί υπέρ του λαού.
Υπάρχει φυσικά ,μία εμψυχωτική και ελπιδοφόρα επιθυμία των νέων ανθρώπων, να διεκδικήσουν αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα τους, που παράλληλα αποτελεί και Συνταγματική Υποχρέωση κάθε πολίτη.
Υπάρχει ωστόσο και μία θλιβερή αποχή των νέων από αυτό το δικαίωμα. Μία απογοητευτική τακτική, που ειλικρινά αποτελεί στόχο και ευχαρίστηση εκείνων οι οποίοι αποτελούν και υποστηρίζουν την Κυβέρνηση και εν γένει το μνημονιακό καθεστώς. Ο στόχος τους είναι ο εξής :Να μείνεις αποστασιοποιημένος. Να μην αντιδράς. Να μην διεκδικείς. Να μην σκέφτεσαι. Αν είναι δυνατόν, να μην αναπνέεις. Να μην ζεις. Να μην είσαι ελεύθερος...Ο φόβος τους είναι ο εξής :Ότι θα ξεσηκωθείς. Ότι θα αρνηθείς να υποταχθείς. Ότι θα σπάσεις τα δεσμά που εκείνοι σου έχουν φορέσει. Ότι θα διεκδικήσεις την Δημοκρατία. Την Ελευθερία. Την Αξιοπρέπεια. Την ζωή...Την ζωή σου!
Αυτός ο φόβος τους, πρέπει να γίνει η επιδίωξη των πολιτών. Αυτοί που φοβούνται την δική σου δύναμη, είναι μία συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων, που τους γνωρίζεις πολύ καλά! Είναι εκείνοι που ευθύνονται για την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια. Είναι εκείνοι που συμφώνησαν, χωρίς την άδεια σου, να σου αφαιρέσουν την ζωή σου. Είναι εκείνοι που δέχθηκαν ή φιλοτιμήθηκαν ή πείσθηκαν ή "αναγκάστηκαν" να ψηφίσουν Ναι στο Δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015.Είναι οι ίδιοι που πάλι δέχθηκαν, φιλοτιμήθηκαν, πείσθηκαν και "αναγκάστηκαν" να ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο τον Αύγουστο του 2015.Είναι εκείνοι που πούλησαν αρχές, αξίες και ιδανικά για λίγη ακόμη εξουσία. Είναι οι ίδιοι που σε τρέφουν Survivor για να έχεις με κάτι να ασχολείσαι και να μην αντιδράς. Είναι οι ίδιοι που σε πρόδωσαν, ξανά και ξανά...Η αποχή από τα κοινά και η αποδοχή της εξαθλίωσης, είναι για αυτούς ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να κάνει κάποιος. Και είναι παράλληλα μαχαιριά στην καρδιά ολόκληρης της κοινωνίας.
Η Αντίσταση όμως ,η Ανυπακοή, η Διεκδίκηση είναι αυτό που θα τους ρίξει. Αυτό που θα κάνει την κοινωνία να ζήσει! Αυτό που θα αναστήσει τις αξίες και τα ιδανικά, τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, που θυσιάστηκαν στον βωμό των μνημονίων. Και είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε. Να πιστέψουμε στην δύναμη των ανθρώπων, των πολιτών που δεν ευθύνονται για τα μνημόνια, το χρέος, την ανεργία και την εξαθλίωση. Δεν ευθύνονται για αυτά. Αντίθετα, τα υφίστανται.
Η άρση των κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών προβλημάτων, που πλέον θέτει σε αμφισβήτηση την ανθρώπινη επιβίωση, μπορεί να εγγυηθεί μόνο μέσα από την καθολική συμμετοχή, την ενεργοποίηση και την δραστηριοποίηση του λαού και ιδίως των νέων γενεών .Διότι, μόνο με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να αποκατασταθεί η Δημοκρατία, να επανακτηθεί η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη, να λειτουργήσει το Κράτος Δικαίου, να τηρηθεί το Σύνταγμα, να ζήσουν οι νέες και οι επόμενες γενιές και όχι να αναγκαστούν να μεταναστεύσουν ή να μείνουν για μια ζωή θαμμένοι μέσα στα χώματα που άλλοι τους θάβουν με την πολιτική τους δράση και σκοπιμότητα.
Επομένως, κάθε άνθρωπος πρέπει να ευαισθητοποιηθεί για όλες τις αδικίες που διαπράττονται εις βάρος των κοινωνιών και να παλέψει για την εξάλειψη της αδικίας σε όλον τον κόσμο. Μόνο έτσι, θα έχει το δικαίωμα να αντικρίσει αύριο-μεθαύριο τους απογόνους του όταν εκείνοι τον ρωτήσουν "Τι καλό έκανες για αυτόν τον κόσμο;" Εν κατακλείδι, οι πολίτες οφείλουν να αφήσουν στην άκρη την αδράνεια και την αδιαφορία και να ασχοληθούν όλοι ανεξαιρέτως με τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας. Τα προβλήματα αυτά τα δημιούργησαν άλλοι ,αλλά ο λαός τα υφίσταται και μόνο αυτός μπορεί να τα εξαλείψει.
Διαφορετικά δεν θα το κάνει κανείς !
Σπυριδούλα Ευταξία μέλος της Πλεύσης Ελευθερίας
Πηγή:skandalodes.blogspot.gr/2017/07/blog-post_8.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου